Πόλεμος- Κατοχή - Εμφύλιος: τραύμα και μνήμη στη μεταπολεμική πεζογραφία.

"Πόλεμος- Κατοχή - Εμφύλιος: τραύμα και μνήμη στη μεταπολεμική πεζογραφία."

Γ΄Φάση Μετά την ανάγνωση 

Ο "δημιουργικός " επίλογος 

Ασχοληθήκαμε με τον Πόλεμο του ’40,  την Κατοχή και την Αντίσταση. Διαβάσαμε σελίδες και γνωρίσαμε τον τρόπο που  η λογοτεχνική γραφή κατέγραψε τραύματα, που διέσωσε και φύλαξε η μνήμη. Τι μας έδωσε το σενάριο; Τι είναι για μας σήμερα ο ηρωισμός; Υπάρχουν σήμερα ήρωες; Προκειμένου να απαντήσουμε με ένα διαφορετικό τρόπο και να μην επαναλαμβανόμαστε, αποφασίσαμε  να ακολουθήσουμε μια άσκηση δημιουργικής γραφής αυτή την τελευταία ώρα του σεναρίου. 

Και το αποτέλεσμα: 

 " Αυτό που βλέπουμε εμείς δεν είναι παρά μια ασπρόμαυρη φωτογραφία
πίσω της όμως υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία."(Π. Κ )

Θάρρος και παλικαριά η Κρήτη αρματωμένη
γενιές, γενιές την κράτησαν αγνή κι ανδρειωμένη" (Σ. Θ.) 

"Στην Κρήτη η παράδοση ποτέ της δεν χαλάει
γιατί όσο πάει με τον καιρό γενιά σε γενιά κυλάει"

" Τους αντάρτες στα βουνά τους βλέπουμε να γελούνε
μα κατά βάθος στην καρδιά για την πατρίδα συνεχώς πονούνε."(Α. Γ )

"Ο πατριωτισμός είναι η δύναμη για την Κρήτη
να πολεμάει τη σκλαβιά και να γεννάει την ειρήνη"(Κ.Κ.)

" Η ανδρεία τους φανερώνεται μόλις τους δεις
και η αγάπη για την πατρίδα τους είναι μοναδική" (Κ. Α.)

"Μέσα από τι στάχτες του πολέμου 

μια νέα ζωή αρχίζει

σε νέους γέρους και παιδιά 

ελπίδα και χαρά χαρίζει" (Κ.Κ)

" Όσο στον πόλεμο θωρώ τα όπλα να τα σταίνουν
για τση λευτεριά της Κρήτης μου άνθρωποι ποθένουν."

"Ο πόλεμος φέρνει τη θλίψη στα πρόσωπα των αθώων γυναικών

κι ο πόνος γεμίζει τις ψυχές τους με την απουσία των ανδρών."(Ι.Λ)

" Γυναίκες και παιδιά αγανακτούν και κλαίνε 

για την πατρίδα την όλο αίματα παλεύουνε και λένε 

θα σκίσουμε τα κύματα για σας της ζωής τα θύματα." (Ν. Κ.)

" Αρματωμένα είν' τα μάτια σου σαν πιάσεις το ντουφέκι

ψυχή σαν δέκα άνδρες , που για τη λευτεριά της τρέχει.

Μάνα ασπίδα γίνεσαι για όλα τα παιδιά σου 

και αρματώνεσαι συχνά για την λευτεριά σου."(Μ. Β.)

" Η άγνοια είναι αυτή που δίχως να γνωρίζουμε στον πόνο και στη θλίψη οδηγεί" (Α. Ι.)